Interesująca, mała książeczka, zawierająca w większości kwiatki i smaczki dotyczące życia społecznego Japończyków. Przeczytana już dawnooo temu, ale jakoś tak wpadła mi dziś w ręce. Nawet pozaznaczane są co ciekawe fragmenty.
"W Japonii wręcza się >>bezwartościowe<< prezenty i przedstawia się innym swoich >>głupich<< braci. Wygłaszanym uwagom i podejmowanym działaniom towarzyszą zawsze wyraz żalu z powodu tego, że ich podmiot >>do niczego się nie przydał<<.
Cała sztuka polega na tym, żeby w obliczu takich deklaracji czytać między wierszami, a właściwie zupełnie pominąć słowa i skoncentrować się na tym, co >>nie wypowiedziane<<. Po prostu nie można być dobrze ułożonym Japończykiem, jeśli nie jest się zdolnym do słownych wybuchów skromności. Dla Japończyków stopień ucywilizowania danej osoby mierzony jest tym, jak dalece potrafi ona - nawet jeśli nie w głębi duszy, to przynajmniej w słowach - pochylić się aż do ziemi i skurczyć w uniżonej pokorze."
W książeczce tej jest dużo prawdy - można tak przypuszczać, skoro dwoje autorów to właśnie Japończycy. :) Ale też przypomniało mi się, co mnie trochę drażniło w tym poradniku. Momentami wszystko jest takie trochę przerysowane. Tak mi się przynajmniej wydaje. :) Polecam!
(Cyt. za: Noriko Hama, Sahoko Kaji, Jonthan Rice, Poradnik ksenofoba. Japończycy, Warszawa 2001, s. 23-24.)
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz