Sięgnęłam więc po kolejną "japońską" powieść Zagubieni w Tokio. I tu niestety przeżyłam rozczarowanie. Jak dla mnie zbyt mało było w niej Japonii, a akcja nie wciągnęła mnie ani trochę. Szkoda.
Z nadzieją sięgnęłam po trzecią książkę (właściwie czwartą w dorobku pana Bruczkowskiego, ale pominęłam Singapur czwarta rano tegoż autora, więc dla mnie ta czwarta jest trzecią :)) Radio Yokohama.
I niestety kolejne rozczarowanie. Akcja zupełnie mnie nie wciągnęła. Może dlatego, że radio jest mi bliskie jako słuchaczowi i nigdy nie byłam "po drugiej stronie". Może znowu za mało tu dla mnie Japonii, jej krajobrazów oplatających tę skośną mentalność.
"Hai - odpowiedział Yoshi, w tym krótkim słowie zawierając uwagę, zrozumienie, potwierdzenie, akceptację, stanowczość, chęć działania, skupienie, entuzjazm, powagę, odpowiedzialność, gotowość dalszej współpracy i solidarność duchową. Czyli wszystko, co w tę jedną sylabę upchnęło dwa tysiące lat kultury japońskiej."
Kilka smaczków się znalazło, ale chyba najciekawsze dla mnie były te części książki nazwane przez autora Interludium. Nie wiem, czemu tak do końca służyły i jak dla mnie były nieco oderwane od głównej treści, ale podobały mi się.
Podsumowując. Czekam na kolejną "japońską" powieść. A zagorzałych fanów zapraszam na stronę autora, gdzie więcej o jego twórczości, oraz do Wrocławia - bodajże w maju Bruczkowski-san zawita do naszego pięknego miasta. :)
(cyt. za: Marcin Bruczkowski, Radio Yokohama, Warszawa 2008, s. 48.)
bezsennosci nie mialam okazji jeszcze przeczytac bo...wiecznie jej nie ma w tutejszym empiku ;p zagubieni dla mnie strasznie sie podobali dlatego jak sie dowiedzialam o radiu to od razu podchwycilam lekture. i tu musze sie z toba zgodzic...jestem w polowie ale ciezko mi sie brnie przez fabule...takze bruczkowski u mnie fifty-fifty
OdpowiedzUsuńHej Tunwieloza! A ja właśnie zamknęłam "bezsenność..." i tysz mi się podobała. Trudno jest mi sobie wyobrazić jednak, że jest w stanie napisać dobrą książkę z fabułą, a nie relację czy wspomnienia.
OdpowiedzUsuń