Sakura!

Sakura! Ileż ja się o niej nasłyszałam, naczytałam, naoglądałam. Nawet jej smak udało mi się poznać jedząc bardzo aromatyczne ciasteczka sakura mochi. W końcu udało mi się podziwiać ją na żywo, a nie tylko na niezliczonej ilości zdjęciach, jakie pojawiają się w sieci wiosną każdego roku. Co prawda w Tokio i Kioto już nie było czego podziwiać, ale w Matsumoto i w okolicach Fuji-san, jak najbardziej. Generalnie w miejscach, do których udało nam się dotrzeć, sakura była już tylko wspomnieniem. Nie załapałam się więc na przykład na sakurowe pyszności w Starbucks, ale udało mi się spróbować Kit Katów ze specjalnej edycji o smaku sakury i zielonej herbaty. Widziałam też w kilku miejscach sakurowe lody, ale jakoś się nie udało ich zasmakować.

W Tokio jedynie w Asakusie jeszcze coś kwitło.

Najbardziej zachwyciły mnie sakury kwitnące niedaleko Fuji-san.

Oczekiwania:

(Zdjęcie stąd.)

Rzeczywistość. Nawet się udało. :)

Chureito pagoda znajduje się na wzniesieniu, na którym posadzonych zostało ok. 650 sakurowych drzewek. Wspinaczka po schodach to niemal duchowe przygotowanie do pieknych widoków, jakie czekają na nas na górze.

W czasie kwitnienia jest tam pełno ludzi z aparatami, którzy chcą uwiecznić wiśnie, pagodę i Fuji na jednym zdjęciu. To cudowne miejsce, jedne z moich ulubionych w Japonii jak do tej pory, i na pewno muszę tam kiedyś wrócić. 

Następnie podjechałyśmy nad Kawaguchiko. Jezioro piękne, natomiast otoczenie nieco mnie rozczarowało - jakoś tak mało przytulnie, pusto, szaro. Co prawda jest tam wiele do zobaczenia, ale trzeba mieć na to co najmniej dwa dni. Może jeszcze kiedyś będzie okazja. :) Wzdłuż jeziora wije się malownicza trasa obsadzona sakurami. Świetne miejsce na relaks.

Sakura powitała nas również w Matsumoto, urokliwym miasteczku otoczonym górami. Kwitnące wiśnie można podziwiać na terenie zamku. W jednym miejscu było ich tak wiele, że płatki tworzyły na ziemi niemalże dywan. Pięknie!

W Matsumoto udało nam się załapać także na yozakurę (夜桜), czyli nocne podziwianie kwitnących wiśni. W pięknych okolicznościach przyrody można było napatrzeć się nie tylko na podświetlone sakury, ale i Zamek Kruków. Na werandzie przeznaczonej do podziwiania księżyca przygrywał zespół, a dodatkowo za 500 jenów panie w kimonach częstowały japońskim smakołykiem i zieloną herbatą, a elegancko ubrany pan przedstawiał skróconą wersję ceremonii herbacianej.

Ciesze się, ze w końcu udało mi się zobaczyć ten opiewany w wierszach, na obrazach etc. symbol Kraju Kwitnącej Wiśni. Marzy mi się jeszcze kiedyś takie prawdziwe hanami na niebieskiej ceracie pod wiśnią. :)

A na koniec japońska pieśń opiewająca cudowność sakury. :) Ponoć usłyszeć ją było można już w okresie Edo, a mi zawsze na myśl przychodzi, jak sakurę widzę. 

桜　桜 野山も里も 見渡す限り 霞か雲か 朝日に匂う 桜　桜 花ざかり 桜　桜 弥生の空は 見渡す限り 霞か雲か 匂いぞ　出ずる いざや　いざや 見に行かん

sakura sakura noyama mo sato mo mi-watasu kagiri kasumi ka kumo ka asahi ni niou sakura sakura hana zakari sakura sakura yayoi no sora wa mi-watasu kagiri kasumi ka kumo ka nioi zo izuru izaya izaya mini yukan

Cherry blossoms, cherry blossoms, In fields and villages As far as you can see. Is it a mist, or clouds? Fragrant in the morning sun. Cherry blossoms, cherry blossoms, Flowers in full bloom. Cherry blossoms, cherry blossoms, Across the spring sky, As far as you can see. Is it a mist, or clouds? Fragrant in the air. Come now, come now, Let's look, at last!

(Tekst piosenki stąd.)

Krakowskie hanami

To była dopiero niespodzianka! Ale po kolei. :) Zwiedzając wystawy w Muzeum Manggha, przypadkiem dowiedzieliśmy się, że na jego terenie znajdują się prawdziwe japońskie wiśnie sakura (桜) i to aż dwóch odmian. Pierwsza to typowa sakura, z którą kojarzona jest Japonia. Druga to tzw. płacząca sakura (shidarezakura 枝垂れ桜), do której zalicza się także jedno z trzech najstarszych drzew wiśni rosnące w miasteczku Miharu w Fukushimie. Ta sakura ma ponad tysiąc lat i jest symbolem nadziei.

Kiedy tak podziwialiśmy opadające już płatki wiśni, pani Anna Trzaska z Muzeum Sztuki i Techniki Japońskiej Manggha, której raz jeszcze bardzo dziękujemy!, zaprosiła nas na hanami odbywające się tego dnia dla uczniów Szkoły Języka Japońskiego. Nie mogliśmy nie skorzystać z takiego zaproszenia, szczególnie że wrocławskie hanami zostało przesunięte o tydzień i wypadło właśnie 27 kwietnia, kiedy byliśmy w Krakowie.

Mieliśmy także okazję spotkać się oko w oko z Anią Kapustą i częścią ekipy Japonia-Online.pl. Ania prowadzi także Kimono Cafe i jest specjalistką od zielonej herbaty. Mogliśmy wziąć udział w ceremonii herbacianej z użyciem chabako (茶筒), czyli pudełka (podróżnego) mieszczącego wszystkie potrzebne utensylia i herbatę.

Miałam zaszczyt (i tremę!) być pierwszym gościem. Zapewne popełniłam milion małych gaf, ale dzięki Ani wszyscy wiedzieliśmy, jak się zachować. Mniej więcej. :) Niewiele pamiętałam z kilku lekcji ceremonii herbacianej sprzed paru lat, więc pomoc Ani była niezastąpiona. Zostałam poczęstowana japońskimi słodyczami, a następnie herbatą, która smakowała wybornie, a moje przematchowanie odeszło szybko w niepamięć. :)

Nie mogłabym zapomnieć także o występie, który w ramach hanami udało nam się zobaczyć.Grupa Tańca Yosaki "Sakuramai Poland" istnieje stosunkowo od niedawna, ale na pewno warto się nimi zainteresować, gdyż to chyba jedyna grupa w Polsce zajmująca się tańcem yosakoi (よさこい). Występ był krótki, ale bardzo udany - ta muzyka i dynamika tańca sprawia, że nogi same się rwą i ciężko usiedzieć na miejscu. :)

Ten długi, ale jakże ciekawy dzień był bardzo udany. Mamy nadzieję, że jeszcze kiedyś uda nam się w krakowskim hanami wziąć udział. I nie tylko. :)